Begin maart werd het hier, net als in België, carnaval in Brazilië. Carnaval is hier wel net iets anders dan in België. Geen praalwagens, geen snoepgooiende verklede mannen, geen verkleedkledij op het feest, maar wel een groot suikerrockpodium met de bijhorende Braziliaanse bands, overvloedige eetkraampjes met Braziliaanse pastels (een overheerlijk gefrituurd deeg, met vlees-, kaas- of kipvulling) en vijf dagen dansen en feesten zonder, in tegenstelling tot wat iedereen thuis zou denken, naakte vrouwen. Ondanks ons gebrek aan zin om uit te gaan en ons zat te drinken, zijn we toch twee dagen gaan meepikken van dit, in België o zo beroemde, Braziliaanse carnaval. We hebben het gezien, goedgekeurd en leuk gevonden, maar zoals aan alle leuke sprookjes, kwam ook aan carnaval een einde…
Voor we het goed beseften, was het plots 20 maart en moest Tine, op drie dagen tijd, nog cadeautjes zien te vinden voor de verjaardag van Lies op 23 maart en dat verhaal ging zo:
Geen mooie oorbellen en geen leuke vegetarische restaurantjes te bespeuren,
maar wel een verrassingsfeest en een parfumwinkel met heerlijke geuren.
Op zijn Braziliaans dan maar, ging Tine aan de slag,
met de hulp van Mirian en Elisabeth, knutselen aan een leuke dag.
Eerst gingen we zwemmen bij de dokters van hier,
Lies kreeg er een zwarte pop en we beleefden er veel plezier.
Ondertussen werd ons tuintje helemaal versierd en het eten werd klaargezet,
terwijl Lies nog steeds dacht: na het zwemmen, gaan we naar bed…
Niets was minder waar, bleek later diezelfde dag,
toen Lies in de tuin kwam en al die mensen zag.
“Surprise” klonk het door heel Porto Nacional,
het was een feest dat ze nooit meer vergeten zal!
Maar zoals alle liedjes het voor ons zingen,
komt er een eind aan alle mooie dingen…
En toen was het plots… 6 april 2011…
27 weken, al 22 gepasseerd…
189 dage, nog 33 te gaan…
zoveel dingen om te doen, nog zoveel onafgewerkt…
De Tijd Gaat Snel!
Na ons vorig blogbericht, gingen we eindelijk aan de slag in het tweede project van Comsaúde. We hadden onze Engelse les helemaal voorbereid en trokken met al onze geknutselde fruitjes naar Centro das Crianças, waar we onze eerste Engelse initiatieles zouden geven aan een 15-tal kinderen. Niets bleek minder waar, toen we er aankwamen en zagen dat er slechts 1 kindje aanwezig was, dat dan nog zelfs niet eens bleek te komen voor de Engelse les… Daar stonden we dan!
Er was blijkbaar een nieuw project gestart van de overheid, dat een bolsa (subsidie) geeft aan ouders als hun kinderen deelnemen aan dit project. Het project lijkt behoorlijk veel op het project van Centro das Crianças, waardoor zij nu bijna geen kinderen meer aantrekken. De weken nadien zijn zij beginnen zoeken naar een oplossing door te gaan samenwerken met scholen, maar spijtig genoeg voor ons, is dit een proces van lange adem, waardoor onze Engelse lesjes zullen moeten wachten tot… we nog eens terugkomen?
Dit had als gevolg dat we ons ten volle hebben gesmeten in het andere project, Centrinho. We zijn hier van bij onze aankomst aan de slag gegaan en het project heeft ondertussen ons hart wel gestolen. We hebben er kerst- en carnavalversiering gemaakt, pipi- en kakabroeken opgekuist, kindjes eten gegeven en getroost, kindjes een bad gegeven, brood leren maken, een site voor het project gemaakt, een bachelorproef erover gemaakt, een workshop voor de mama’s gegeven over handpoppen en spelletjes, en nog zoveel meer. Dit is dan ook het project waar we ons ingezameld geld aan zullen doneren in de vorm van allerlei materialen om het pedagogisch project uit te werken. Dit pedagogisch project is dit jaar van start gegaan. Het heeft als doel de ondervoede kinderen extra te stimuleren op psychomotorisch en sociaal vlak a.d.h.v. allerlei spelletjes, materialen en met de hulp van een aantal professionele vrijwilligers zoals een masseuse, een pedagoge, een psychologe, … Welke materialen we precies gekocht hebben, zullen we volgende week kunnen vermelden!
De tijd die ons hier nog rest is zeer kort. We zullen hier heel wat dingen missen zoals:
- Het ongelofelijk heet weer
- De pastels
- Het exotisch fruit: papaya, mango, passievrucht, enz…
- Een aantal mensen, die ons geholpen en gesteund hebben en die we absoluut zullen missen
- De kindjes (dan wel zonder de pipi- en kakabroeken ;-))
- Het tragere leeftempo (bereid u al maar voor op het wachten op ons…)
- De carnavalmuziek, die eigenlijk niet alleen voor carnval wordt gespeeld, maar het hele jaar door en waarop je lekker gek mag doen, zonder dat mensen je aanstaren (als je niet blank bent, ten minste…)
- Guarana (de frisdrank van hier, nog beroemder dan cola)
- Rijst met bonen… of toch niet?
- De mangobomen met hun aapjes in de tuin
- Caipirinha
- Enz…
We kijken er natuurlijk ook erg naar uit om weer thuis te zijn, want we hebben ook heel wat dingen uit ons België gemist, zoals:
- FRIETEEEEEEN !!!! (in al hun geelgoudkleurige en geurige glorie…mmmm)
- Kaas (de kaas hier is gewoonweg teleurstellend…)
- Een aantal mensen, die ons geholpen en gesteund hebben en die we absoluut gemist hebben
- Champignonnen (hier bestaat da gewoon ni)
- Eten zonder schrik te hebben dat er vliegjes in je bord belanden
- Geen ratten in de keuken
- De Fanfare ! (zei Tine spontaan)
- Ons eigen bed
- En nog zoveel meer…
Voor we naar huis komen, staat er echter nog heel wat op het programma. Zo gaan we volgende week een workshop geven aan de mama’s in Centrinho over het maken van soep, boordevol vitaminen! We gaan mee het materiaal kopen voor het pedagogisch project, dat we zullen sponsoren. We gaan onze laatste pipi- en kakabroeken verversen en er volgt hier nog een afscheidsfeestje, waarna we voor twee weken zullen vertrekken op reis. De tweede week van de reis zullen we in São Paulo verblijven om er een soortgelijk project als Centrinho te gaan bezoeken voor onze bachelorproef en we gaan er uiteraard ook nog genieten van de stad en het mooi weer. Op 6 mei springen we in São Paulo op het vliegtuig richting Madrid, waar we 7 mei rond de middag aankomen en waar we onze aansluiting zullen nemen naar… jawel… thuis! We zullen met onze voeten terug op Belgische bodem staan om 18.20u!
En zo komt aan alle dingen ooit een eind…
Enkele sfeerbeelden:
Allemaal beestjes deel 1... de vleermuis in de keuken
Allemaal beestjes deel 2... de kakkerlak in de kamer
Allemaal beestjes deel 3... een spinnetje in de badkamer... wist je trouwens dat je spinnen hier in brand moet steken? Ze passen immers niet onder je schoen en bovendien zou het wel eens gevaarlijk kunnen zijn, wanneer je mist...
Allemaal beestjes deel 4... de apen
Onze barbeque
Dank u Hans en Leen voor de speculaas!!
Soms kan je het even niet meer aan... en dan improviseer je wel iets om aan frieten te kunnen raken
Workshop met de mama´s van Centrinho: We spelen een spel vandaag!
Soms kan je het even niet meer aan ... en dan moet je een siesta doen!
Knutselen voor carnaval op Centro das Crianças
Onze kaartjesmuur wordt steeds groter
Soms kan je het even niet meer aan... en dan moeten grote mensen ook een siesta doen
Lies kreeg een zwarte pop van dokter Heloisa op haar verjaardag
... en toen gingen we zwemmen
... en toen wist Lies niet wie ze eerst een knuffel moest geven op haar verrassingsfeest
De feesttafel met allerlei lekkers
Onze Braziliaanse familie was er ook bij
En we zagen dat het goed was!
... en om alles mooi af te sluiten, trok Lies de kraan uit de muur... en oh, wat moest Tine lachen :-D
